EINIRAS w PISM

Eva Sodomova z Rady Europy, przewodnicząca EINIRAS oraz Andrzej Kamiński z PISM przywitali w dniu wczorajszym uczestników 20-stej, jubileuszowej, konferencji organizacji skupiającej ośrodki zajmujące się problematyką zagadnień stosunków międzynarodowych. Konferencja odbyła się w hotelu Bristol w dn. 5-6 października.

Łukasz Adamski, prowadzący pierwszy panel, zaprezentował pobieżnie działalność PISM oraz przedstawił kolejnych prelegentów. Marek Madej omówił polską politykę bezpieczeństwa opierającą się na dwóch podstawowych filarach: Pakcie Północnoatlantyckim (NATO), oraz Uniii Europejskiej, uwzględniając jednocześnie udział Polski w programach ONZ oraz OBWE. Konkluzja: „Polska w swojej historii jeszcze nigdy nie była tak bezpieczna”. Szwedzki głos z sali: „Dlaczego w Pana wystąpieniu jest tak mało Rosji?” Odpowiedź: „Rosja raczej nie jest agresorem, obstawiam, że nie wjedzie nam tu ze swoimi czołgami, ale nadal zaliczamy ją do partnerów średnio-przewidywalnych”. Paweł Tokarski, nasz wieloletni współpracownik i były student, zajął się priorytetami polskiego przewodnictwa w UE (II połowa 2011 roku) oraz omówił zmiany instytucjonalne wprowadzone przez Traktat z Lizbony. W wystąpieniu Pana Pawła znalazł się również akcent natoliński: mówiąc o szkoleniu 1.200 urzędników na potrzeby polskiego przewodnictwa zaznaczył, że ta bezprecedensowa i niespotykana pod względem organizacyjnym i logistycznym operacja odbywa się właśnie w Natolinie... Na zakończenie pierwszego panelu Anna-Maria Dyner wyjaśniła założenia partnerstwa wschodniego realizowanego przez Rząd Polski.

Drugi panel poświęcony wyszukiwaniu informacji oraz nowym technologiom prowadził Andrzej Kamiński. Piotr Kowalczyk (blog) rozpoczął swój wykład od stwierdzenia, że w obecnych warunkach, wszyscy użytkownicy internetu, nawet ci średnio-zaawansowani, mają taki sam dostęp do narzędzi edytorskich, na równi z wielkimi koncernami medialnymi lub wydawniczymi. Środowisko cyfrowe sprzyja (prezentacja) zmianom w tradycyjnym procesie wydawniczym, argumentował panelista, a dotychczasowy „publishing” powinien zostać zamieniony obowiązkowo na ”self-publishing”. Coś nie jestem przekonany, wszak nie każdy jest Marcelem Proustem czy choćby Joanną Chmielewską. Leszek Śnieżko, bibliotekarz systemowy z BUW przedstawił zasady katalogowania w środowisku cyfrowym, czyli: eferberyzacja, normalizacja, standaryzacja, integracja, harmonizacja i tak dalej. W opinii prelegenta środowisko biblioteczne nie jest jeszcze gotowe do wkroczenia w cyfrowy wymiar i postulaty poszerzenia zakresu opracowywanych materiałów nie trafiają do przekonania.

Trzeci panel (środa, 6 października) został poświęcony bibliotekom cyfrowym oraz periodykom bibliotekoznawczym o charakterze Open Access. Joanna Grześkowiak z Ossolineum zapoznała uczestników z platformą EBIB omawiając historię powstania witryny oraz dostępne tam publikacje i usługi, np. forum czy lista wakujących stanowisk w bibliotekach. Marcin Werla z Poznania omówił teorię tworzenia bibliotek cyfrowych oraz sytuacje w Polsce i na świecie (Europeana). Kilka liczb: w Polsce funkcjonuje około 60 bibliotek cyfrowych, w przedsięwzięciu uczestniczy ponad 300 organizacji takich jak biblioteki, muzea, archiwa czy stowarzyszenia, a łącznie w ich cyfrowych zasobach znajduje się ponad 465 tysięcy dzieł. Niestety, moje obawy zostały potwierdzone: prelegent potwierdził, że biblioteki cyfrowe nie współpracują ze sobą dostatecznie w kwestii metadanych opisujących zawartość digitalizowanych obiektów. A szkoda.

Czwarty panel, którego prowadzenie organizatorzy powierzyli mojej skromnej osobie, dotyczył internetu i był zatytułowany „From Web 2.0 to Web 3.0: Semantic”. Sebastian Kruk z KnowledgeHives przedstawił historyczny rozwój internetu i zaprezentował zmiany idące w kierunku stworzenia internetu trzeciej generacji pozwalającego na wyszukiwanie kontekstowe lub znaczeniowe realizowane w oparciu o inteligentne tagowanie dokumentów oraz sztuczną inteligencję. Alek Tarkowski z ICM UW w ekspresowym tempie omówił wpływ narzędzi z arsenału Web 2.0 na takie dziedziny życia jak nauka, dydaktyka, badania czy wynalazczość, czyli fenomen Science 2.0. W jego opinii można mówić o powstaniu nowej jakości w działalności naukowej, do czego przyczyniają się portale i usługi społecznościowe oraz ruch Open Access. Ostatni panel wzbudził bardzo duże zainteresowanie uczestników konferencji, a utrzymanie prelegentów w ryzach czasowych było dla mnie sporym wyzwaniem. Niemniej jednak udało się nieco podyskutować z wykładowcami i poznać ich opinie na zagadnienia takie jak wpływ rozwijającego się internetu na środowiska biblioteczne, wykorzystanie portali społecznościowych do manifestacji poglądów politycznych, rozwój społeczeństwa i dziennikarstwa obywatelskiego. W sumie panel niezmiernie interesujący, prelegenci inspirujący, czasu oczywiście było za mało, ale było warto się wybrać.

Całą konferencję uważam za niezmiernie udaną (choć w równym stopniu wyczerpującą) i tą drogą składam organizatorom podziękowanie za zaproszenie i możliwość poprowadzenia ostatniego panelu.